Historia rodziny Mentschel
O pochodzeniu przodków Olgi Kosteckiej z d. Mentschel (mojej prababci) właściwie niewiele wiadomo. Olga w swoich danych osobowych napisała o swoim ojcu: „Teodor Mentschel, inżynier 1 klasy kolei galicyjskich”, w akcie urodzenia jej brata, Ernesta o ojcu napisano: „geometra (mierniczy) kolei lwowskich”. Natomiast w narysowanym według wskazówek mojej babci (jego wnuczki) drzewie jest taki opis ojca Olgi i Ernesta: „Mentschel, wiedeńczyk, był dyrektorem kolei arcyksięcia…”.
W danych metrykalnych geneteka.pl nie ma żadnych Mentschli przed rodzeństwem Olgi. Może faktycznie przybyli oni do Lwowa z Wiednia? Według opowieści rodzinnych Olga śpiewała w operze wiedeńskiej, co nie wiadomo, czy mogło być prawdą, skoro wyszła za mąż mając 16 lat, ale nazwisko jej brata, Ernesta, prawnika pojawia się często w prasie wiedeńskiej, był obecny ma wielu konferencjach.
Również rodzina żony Teodora, Józefy z domu Ebert być może pochodziła z Wiednia. Sugeruje to wpis w akcie urodzenia ich wnuka, Włodzimierza Pokiziaka, gdzie jako ojciec chrzestny występuje „Franciszek Ebert z Wiednia” (o ile oczywiście jest to ten Franciszek Ebert, czyli pradziadek Włodzimierza, a nie ktoś inny z rodziny o tym samym imieniu…)
Wiadomo natomiast, że Leopold Teodor Mentschel, 1827-1880, syn Leopolda i Eleonory z d. Nicolai wraz z żoną, Józefą z d. Ebert, 1840-1892, córką Franciszka i Franciszki z d. Jelinek mieszkali we Lwowie i mieli troje dzieci: Antonina Karolina Hildegarda Pokiziak, zwana Hildą (1861-1948), Olga Franciszka Angelika Kostecka 1867-1901 i syn Ernest Karol Hugo 1869-1917.
Antonina Hilda Mentschel, „kobieta bardzo delikatna i nieśmiała” w 1888 roku wyszła za Leopolda Pokiziaka, „właściciela dóbr”, którego moja babcia opisała następująco: "nafciarz, bogaty, zbankrutował, samobójstwo". Faktem jest, że według aktu urodzenia syna był „agentem Krakowskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia”, że zmarł on w Grazu w 1897 roku i osierocił troje dzieci, dwóch synów i roczną córkę.
- Dzieci Antoniny Hildy i Leopolda Pokiziaka to:
Władysław Pokiziak, 1889-1945, ksiądz, był proboszczem kościoła św. Mikołaja we Lwowie, wiosną 1945 roku został postrzelony przez sowieckiego żołnierza i zmarł przy kościele Franciszkanów we Lwowie.
Włodzimierz Pokiziak, 1895-1904, zmarł w wieku 9 lat
Maria Pokiziak (1896-1985) przed wojną uczyła rysunku i logiki w Szkole Żeńskiej im. Marii Magdaleny we Lwowie, później była wykładowczynią psychologii oraz pedagogiki w Żeńskim Seminarium Nauczycielskim. Znana także jako uzdolniona malarka lwowska
Hilda Mentschel była matką chrzestną mojej babci, Olgi Węgrzynowej z d. Kosteckiej. Babcia po śmierci swojej matki wiele czasu spędzała u ciotki, chodziła do szkoły we Lwowie razem z Marią Pokiziak, która była jej siostrą cioteczną.
O siostrze Hildy, Oldze Kosteckiej z d. Mentschel, mojej prababci, o jej małżeństwie z Bolesławem Kosteckim, ich dzieciach, tragicznym końcu jej życia jest wiele informacji tutaj.. Wiadomo, że pięknie śpiewała, była chyba bardzo towarzyska, brała udział w różnych wydarzeniach lwowskich. Po bankructwie swojego teścia, Macieja Kosteckiego przez pewien czas prowadziła pod swoim nazwiskiem cukiernię.
Brat Hildy i Olgi, Ernest Mentschel był adwokatem, „st. Radca Prokuratorii Skarbu”, jego nazwisko wymieniane na konferencjach prawników w Wiedniu w wielu wiedeńskich gazetach. Według mojej babci: „doktor praw, bezżenny”.
Na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie jest zachowany grób rodziny Mentschel, jest tam też pochowana Maria Pokiziak.