ur. 1835 Sambor*, zm. 8 października 1902 Lwów
Cukiernik, mieszkał we Lwowie przy ul. Karola Ludwika**
Ojciec: Jan Kostecki***
Matka: Anna z d. Korpyłowicz ***
Rodzeństwo: Karol, ur. ok.1833, Kacper ur. ok. 1844
Żona: Maria Kostecka z d. Miksz ***, ****
dzieci:
- Bolesław 1860,
- Stanisława 1862
- Zdzisław Andrzej 1864,
- Kazimierz Aleksander 1867,
- Maria 1869
Fot: Maciej Kostecki, od pana Jacka Dulęby
* Rok urodzenia wyliczony: zmarł w 1902 r. mając 67 lat. (Zawiadomienie o śmierci Macieja Kosteckiego w Gazecie Narodowej nr 151 z października 1902, str. 2)
** W kamienicy przy ul. Karola Ludwika nr 3 prowadził najpierw z Aleksandrem Żudzińskim a od 1872 roku samodzielnie cukiernię, a także mieszkał tam z rodziną, również z synem Bolesławem, synową Olgą z d. Mentschel i synkiem Zdzisławem (wg. Lwów na słodko i półwytrawnie Anny Kozłowskiej Ryś - więcej o Macieju Kosteckim z tej książki - tutaj)
*** Dane jego i jego rodziców oraz żony w dokumentach synów (na następnych stronach)
**** Jego nazwisko i zawód oraz nazwisko żony w dokumencie Zgody na ślub syna Bolesława
Dokumenty:
Akt zgonu Macieja Kosteckiego, Parafia Lwów Św. Anna, tłum. „Zmarł 8, pochowany 10 października. Maciej Kostecki, syn prebendarza św. Łazarza, wdowiec po zmarłej Marii Held, katolik, lat 67, przyczyna: padaczka. Pochował wikary Jan Lazarewicz.” Źródło Archiwum Główne Akt Dawnychm pełny skan strony - tutaj.
W książce „Lwów na słodko i półwytrawnie” Anna Kozłowska Ryś poświęciła Maciejowi cały rozdział pt. „Zmienne koleje losu Macieja Kosteckiego”. Cyt: "(...) Chwalono Kosteckiego miodowniki litewskie - prawdziwe, bez soli alkalicznych, a do tego aż w 20 gatunkach! Petits fours w pomadce i suche. Przed zbliżającymi się świętami oczy cieszyła wystawa z cukrowymi szynkami, kiełbasami, prosiętami a nawet pieprzem i musztardą ogromny tort ozdobiony koroną i... choinkami. (…)”
Poniżej znalezione w necie pamiątki po Macieju Kosteckim cukierniku:
Gazeta Narodowa, 7 listopada 1872 we Lwowie, źródło
Kalendarz Ogniska Rodzinnego, 1887, Lwów
Kalendarz Powszechny Haliczanin, 1876, źródło